‘Het werkcentrum biedt één loket voor werkgever en werknemers’

Dat werkgeversorganisaties en vakbeweging ‘gezworen vijanden’ zijn op de arbeidsmarkt wijzen Anne Deelen en Myriam Biekens resoluut naar het rijk der fabelen. Niets is minder waar. Sterker nog, wie goed kijkt, ziet dat veel belangen rechtstreeks met elkaar samenhangen. Het is om die reden logisch dat beide organisaties vertegenwoordigd zijn in de Zeeuwse Werkkamer. “Eigenlijk zijn er maar twee spelers op de arbeidsmarkt: werkgevers en werknemers. Terwijl alle andere partijen een faciliterende rol hebben, hebben wij een directe achterban van werkgevers en werknemers”, benadrukken zij beiden.

In de Zeeuwse Werkkamer vindt de bestuurlijke afstemming plaats over belangrijke ontwikkelingen die met de Zeeuwse arbeidsmarkt te maken hebben. Hier worden besluiten genomen over de dienstverlening aan werk(zoek)enden en werkgevers, (om-)scholingsmogelijkheden en doelen op gebied van inclusie. Anne Deelen werkt als belangenbehartiger voor de werkgeversvereniging VNO-NCW Brabant Zeeland. In die hoedanigheid vertegenwoordigt zij het regiobestuur in de verschillende arbeidsmarktregio’s, waaronder de Zeeuwse. In de Zeeuwse Werkkamer is zij actief samen met bestuurslid Leon Kalle. Hij is site manager van Cargill in Sas van Gent. Myriam Biekens is bestuurder bij CNV en is ‘verbindingsofficier’ binnen de arbeidsmarktregio’s in Zeeland en Brabant. Zij behartigt de belangen van werknemers en doet dat binnen de Zeeuwse Werkkamer samen met vrijwilliger Jack Veraart en een collega van de FNV. “Werkgevers en werknemers moeten elkaar weten te vinden”, meent Myriam, “om duurzaam werk te creëren en de economie draaiend te houden.”

Samen arbeidsmarkt krapte aanpakken
Dat laatste is niet eenvoudig nu de krapte op de arbeidsmarkt steeds nijpender wordt. Daarbij dienen zich bovendien tal van nieuwe uitdagingen aan, zoals de opkomst van Artificial Intelligence (AI), banen die veranderen als gevolg van nieuwe ontwikkelingen én banen die ontstaan, maar waarvoor nog geen opleidingen zijn. Myriam: “De match tussen werk en werknemer is steeds moeilijker te maken. Werknemers willen duurzaam werk, maar moeten – gelet op alle uitdagingen – gelijktijdig ook meer en meer wendbaar en weerbaar zijn. Ondertussen zoeken werkgevers naar medewerkers. Daarom is het belangrijk om de mensen die er zijn, goed aan het werk te helpen.” Anne beaamt dit en meent dat samenwerking daarom noodzakelijk is. “Geen van de partijen is gebaat met het idee van ieder voor zich. Om die reden hebben wij ons sterk gemaakt voor een netwerkorganisatie, zoals in het nieuw te vormen werkcentrum.”

Nieuw werkcentrum biedt oplossingen
Het is vanuit landelijk beleid de bedoeling dat het Werkgeverservicepunt (WSP), het Leerwerkloket en het regionaal mobiliteitsteam (RMT) overgaan in het nieuwe werkcentrum. Daarvoor wordt 2025 een overgangsjaar, zodat in 2026 het werkcentrum definitief van start kan gaan. Myriam vertelt dat dit centrum hét loket wordt waar werkgevers en werk(zoek)enden terecht kunnen met hun vragen over werk, scholing en loopbaan en personeel. “Zo voorkomen dat we werknemer en werkgever zelf een eindeloze zoektocht moet ondernemen. Via het loket worden ze direct naar de juiste organisatie doorgeleid. Bovendien hopen we op deze manier kort op de bal te spelen. Dus dat we mensen van werk in de ene sector naar werk in een andere sector kunnen leiden als de arbeidsmarkt daarom vraagt. CNV en FNV hebben zich verenigd in de VAKbeweging om werkenden te helpen.” Anne vertelt dat deze versimpeling van de dienstverlening aan werkgevers een belangrijk speerpunt was van de leden van VNO-NCW Brabant Zeeland. In de wirwar van regelingen, loketten en uitvoerders zijn werkgevers voortaan, met de komst van dit gezamenlijke loket, namelijk altijd snel aan het juiste adres.

Aandacht voor wat regionaal kan
Volgens Anne is het belangrijk om regionaal aandacht te hebben voor zaken die ook regionaal aangepakt kunnen worden. Ze legt uit: “De loondoorbetalingsplicht van 2 jaar bij ziekte is veel werkgevers een doorn in het oog. Als je daar als mkb-ondernemer mee te maken krijgt, heb je echt een probleem. Om geen risico te lopen, kiezen zij daarom vaak voor een flexibel contract. Dat oplossen kan alleen in Den Haag. Dat geldt ook voor de noodzaak om het meer lonend te maken om fulltime te werken. Dan heb je het over toeslagen bij parttime werk, maar ook over kinderopvang. Nu werkt meer dan driekwart van de Nederlandse vrouwen in deeltijd. In Frankrijk daarentegen werkt nog niet eens één op de drie vrouwen parttime. Verreweg de meeste Franse vrouwen zijn fulltime aan de slag. Hoe dat komt? Eenvoudig omdat de kinderopvang daar als basisvoorziening geregeld is. Wij laten als Nederland daar veel arbeidspotentieel liggen, maar ook dit kan alleen door de landelijke politiek worden opgelost. Natuurlijk vergt dit wel een lobby vanuit de regio.”

Samen problemen aanpakken
Anne signaleert verder dat de tekorten in de zorg verder zullen oplopen tot 155.000 mensen in 2030. “Dit zien we gebeuren, terwijl er geen vangnet is voor hoe dit geregeld moet worden in de werksfeer. Het kan immers niet anders dan dat mantelzorgtaken op het bordje van werknemers en dus ook werkgevers terecht komt.” Myriam beaamt dit. Zij ziet nu al een toenemende behoefte bij werknemers om hierin door hun werkgever gefaciliteerd te worden. “Daarbij kun je denken aan zaken als rouwverlof en mantelzorgverlof. Werkgevers staan daar zeker voor open. Daar moeten we echt samen uit kunnen komen, want het is een gezamenlijk probleem.” De twee kanten van één medaille zien, dat is de drijfveer van zowel Anne als Myriam. Daarmee zijn beide dames terug bij de kracht van samenwerking binnen de Zeeuwse Werkkamer. “Binnen de Zeeuwse Werkkamer, en het netwerk Aan de slag in Zeeland, kunnen we makkelijk schakelen met alle partijen die een rol spelen op de arbeidsmarkt. Samen pakken we de uitdagingen op de arbeidsmarkt aan.”